extmin
Önümüzdeki birkaç ay içinde bir derneğe katılıp katılmamaya karar verecek olan üniversiteye bağlı bir oğlunun ebeveyni olarak, üniversite deneyimine başlamadan önce onunla gündeme getirmeyi veya tekrar ziyaret etmeyi umduğum bazı konular var. (Bunlar, ergenlik döneminden itibaren herhangi bir sayıda etkinliğe katılabilecek hem erkekler hem de kadınlar için geçerli olan hususlardır.)
1. Şakalar, gelenekler ve sözde bağlanma etkinlikleri söz konusu olduğunda kişisel sınırlarınızı düşünün.
2. Zoraki bir faaliyetten uzaklaşmak istemeniz durumunda niyetlerinizi nasıl iletmeyi düşünüyorsunuz?
3. Herhangi bir kulübe, takıma veya organizasyona üyelik, kendi kişisel güvenliğinizi veya bir diğer üyenin güvenliğini riske atmaya değer mi?
4. Planlanmış bir faaliyetin tehlikeli göründüğünü düşünürseniz, bunu söyler misiniz?
Ebeveynler, bize izin verin:
Konuşmak.
Haberlerdeki hikayeleri öğretilebilir anlar olarak kullanın.
Rol yapma.
Çocukları, sizin ve onlar için en etkili şekilde meşgul edin.
Her konuşma bir yaralanmayı veya ölümü önleme potansiyeline sahiptir.
Ebeveynler olarak, çoğumuz Penn State kardeşliğinin Tim Piazza'nun hayatını rehin aldığı son gecenin korkunç ayrıntılarını öğrendiğimizde, çocuğumuzu o veya benzer bir durumda hayal ettik.
Benim çocuğum asla bu kadar içmezdi.
Çocuğum hemen 911'i arardı.
Çocuğum sadece böyle bir gruba ait olmak için aptal faaliyetlere katılmayı asla kabul etmez.
Tam orada durun ve lütfen birkaç şeyi düşünün (veya yeniden düşünün).
Biliyoruz genç beyinler yaklaşık 25 yaşına kadar tam olarak gelişmemiştir.
Alkol, özellikle aşırı miktarda, muhakemeyi bulanıklaştırır ve motor becerileri bozar.
Sorumluluk dağılımı ve grup düşüncesi gerçektir, ve çoğu zaman, biri kaç yaşında olursa olsun, korkunç kararlarla sonuçlanır.
[Sonraki Oku: Ölümü Tecavüz Etmek: Bir Anne Oğlunun Trajik Hikayesini Anlatıyor]
Ve yetişkinler çocuklarla gelecekteki riskli davranışlar hakkında ne kadar konuşursa konuşsun, bu, anın sıcağında durup bu uyarıları dikkate alacaklarının garantisi değildir.
Suçu derhal üniversite kardeşliklerinin ayaklarına atmak kolaydır. Bu ölümler en çok kamuoyunda inceleme ve kınama alıyor. Ancak araştırmalar gösteriyor ki, pek çok şekil alan hazing, ortaokulda başlıyor. ve birçok türde organizasyon tarafından gerçekleştirilir: atletik takımlar, performans grupları ve hatta kilise grupları.
Geçtiğimiz birkaç on yıl boyunca, ulusal kardeşlikler ve kardeşlikler, taciz faaliyetlerini önlemeye çalışmak için birçok önlem aldı. Stratejiler şunları içerir: Kuzey Amerika Kardeşlik Konferansı (NIC) Başkanlık Komisyonları alkol, taciz ve cinsel saldırı ; çoğu Yunan evinin kuru olduğunu belirten resmi tutumlar ve her türlü tacizi açıkça yasaklayan kılavuzlar vaat ediyor. Kolej zorunlu eğitim eğitimleri ve hazing'i çevreleyen resmi iletişimler boldur. Tehlike Önleme kuruluşları ve hatta 2007'de kurulan ücretsiz, 24 saat Yunan Tehlike Karşıtı Yardım Hattı var.
Spesifik olarak, Penn State'deki Şubat 2017'deki Beta Theta Pi vakasında, ev resmen kuruydu, rehin kılavuzunda taciz olmadığı belirtildi, iddiaya göre evin üst katında yetişkin bir danışman vardı ve halka açık alanda en az bir kamera kayıt etkinliği vardı. , ortak alan. Ve hala 19 yaşında genç bir adam öldü.
Ne zaman böyle bir trajedi yaşansa, yeniden midemiz bulanıyor. Ulusal bir sohbet kabarır, ancak kişisel olarak dokunmadığımız sürece hızla azalır. Bunu bildiğimizde, kardeşliklerin kaldırılması için çağrılar var. aşırı içme ve aptal davranış yurtlarda ve apartmanlarda, kampüs içinde ve dışında, ülkenin her yerinde olur.
[Sonraki Oku: Bir Sorority'ye Katılmak Kolej Kararının Bir Parçasıdır]
Gerçek şu ki, bu sorunu sona erdirmek için gösterilen tüm çabalara rağmen, kültürel bir değişim hala gerçekleşmedi. Sarhoş araba kullanma ve silahlı şiddet gibi bunlar karmaşık, çok yönlü sorunlardır ve günün sonunda, ebeveynler çocuklarını, ister yarısı suyla dolu bir küvet şeklinde isterse de çocuklarını her türlü olası riskten koruyamazlar. lise veya kolejde alkolle beslenen bir kabul töreni.
Yasaların geçmesine yardımcı olabilir ve bilerek hayatlarını tehlikeye atan öğrencileri sorumlu tutabiliriz. Kuruluşlara sorular sorabilir ve çocuklarımıza belirli gruplara katılmanın bilinen riskleri hakkında tavsiyelerde bulunabiliriz.
Ancak eleştirel düşünce ve davranış değişikliği yaratma girişimlerimiz kendi ailelerimizde başlar. Bazıları, çocuklarımız üniversiteye gittiğinde muhtemelen çok geç olduğunu iddia edebilir. inanmıyorum.
İlişkili:
Üniversiteden Önce Bilmeniz Gereken 35 Şey
Üniversitede (ve Ötesinde) İçme Baskısı Gerçektir
Bu Kız Öğrenci Yurdu Kızının Acele Etmemesinden Sorun Değildi